Bakit Masama ang Tao...

Siguro ay umaasa silang maka.jackpot sa gambling kasi wala silang pera.
Tao lang kasi sila. Gustong subukan ang lahat ng pinakamadaling paraan upang
magkapera.

Marahil merong mga dahilan kung bakit masama, o nagiging masama ang isang tao.

Hindi naman siguro sila ginawa ng DIYOS para lang maging asong ulol na pagala-gala sa mundo ng walang dahilan. Hindi naman siguro sila ginawa upang maging salot lang sa lipunan. Ginawa po sila ng Diyos na TAO upang maging MAKATAO.

Marahil ang Anak po ng taong ito ay may sakit at kailangan niya ng pera at wala
na po siyang ibang mahanap na paraan kundi mang.Carnap ng sasakyan sa
kalagitnaan ng gabi. Siguro po, isa siyang responsabling tatay sa kanyang anak at gagawin
niya ang lahat para maayos lang ang buhay nito.

Siguro po ay nagnakaw ang taong ito dahil mamamatay na sa sakit na Dengue ang kanyang
Nanay. Pagkat mahal niya ito ay gagawin niya ang lahat. kahit ang magnakaw.

Siguro ay gipit din sa pera ang taong ito. Siguro ay wala nang makain ang kanyang pamilya
kaya naman ay ulit ulit siyang nagnakaw ng pera thru holdaping.

Siguro ay naglalasing at naninigarilyo ang taong ito dahil meron
siyang problema. Baka may problema sa Pamilya, o
Baka siya ay nawalan ng minamahal, o di naman
kaya ay naghahanap ng makakausap. Siguro, malalim ang
kanyang inisip at piling tao lang ang gusto nyang makausap.

Kahit ganito po silang lahat, meron parin silang pagkakataon na magbago. Siguro ay piling tao ang ibibigay ng Diyos sa kanila upang haplosin ang kanilang puso na magbago na.

Bulol...ka...ka...ka...

 I am wondering why I am like this. There are times that I can speak so well, but sometimes I would stutter or stammer especially during the times that I need my very-good-talking skills, so to speak.

I know that I won't stutter if I would just talk calmly. I can talk so well with my friends even in the English language.

But it's just that, I stutter in times that I'm so angry, or too excited, or shy....

Last week, I had an argument with some people whom I respected so much. And because of that, I didn't bother or even try to have an issue with them. I prefer shutting my mouth up than hurting their feelings. But that was before...

The argument was too delicate to be tackled, and it bursted my bubble that it made me so angry, but calm at the same time. I thought of trying myself to be calm since it is needed, for would-be professionals.

We argued. It was a long argumentation. That time, I talked sooooo well. So well that I made them shut up to whatever arguments they raised. I was good. Very Good.

But what happen to me on the seminar of the newbies last August? I stuttered too much. I've got super jitters. It's like I do not know how to read. It was embarrassing. Really. :] wheewws..

I need help this time. Something Big is coming. I need to overcome this. 

Babaeng gusto kong Punlaan...baw!

Wala akong ginawa ngayong linggo kundi maglakad nang maglakad. Hindi muna ako naglagi sa opisina dahil medyo kumplikado pa ang mga pangyayari. Nakaka.badtrip. Pero okay na ngayon. Medyo COOL na sa paligid.

Pumupunta ako sa karatig paaralan kada hapon hanggang gabi upang kumuha ng Vitamin A na kailanman ay hindi ko makukuha dito. Kung maraming pangit dito sa paaralan kung saan nakatayo ang aming magandang opisina, ganun din ang pagbaha ng bakla at mga malalanding gawa ng Inang kalikasan.

Nasa Silliman Portal West ako nun. Nanonood ako ng palabas na hindi pwede pambata. (At kung iniisip mo na porno to, mali ka! ang dumi ng isip mo!)

Medyo napagod na yata ang isip ko sa nga nakita kong mga bagay bagay na hindi akma sa edad ko, at sa pag-iisip ko. Medyo may pagka inosente din naman kasi akong tao eh.

Paglabas ko nang net cafe. Ay hindi ko naman sinasadyang makita ang isang babaeng ubod ng sexy at ganda. Hindi. Mali. Ang babaeng yon ay ngayon ko palang nakita sa tanang 18 taon ng buhay ko.

At kahit sa unang tingin pa lang ay parang siya na ang sasagot sa mga pantasya ko tuwing gabi. Siya ang babaeng gusto kong anakan...at kahit anong paraan upang maisalin ko lang ang mga maliliit at malilikot kung mga punla sa kanya ay gagawin ko.. Kung yun lang ang paraan para mapasaakin siya...

Hindi ako mapakali. Sinundan ko siya papuntang Lee Plaza. Swerte ko naman. Ang puti ng legs, ang ganda ng katawan at mukha. Pero pramis. Wala po itong malisya.

Ginawa ko ang lahat upang makita ko lang ang maamo nyang mukha. Nasa ladies section siya at pumipili ng mga damit. Nandoon din ako. Pumipili rin ng damit para sa magiging babaeng anak namin.

Hinarap ko siya. Nasa kabilang dako ako. Diyos ko po. ibinuhos yata ng inang kalikasan ang lahat ng ganda sa babeng ito. kutis artista talaga.

Hindi nalang ako nag atubiling kunin ang number niya. hindi ako CHEAP. baka kasi akalain niyang mukha akong si enchong dee. Sino yun? ako po si Ryan Adik...at gusto kitang anakan...

Hindi naman ako manyakis eh. dahil kung ganun ako, nabuntis ko na sana ang lahat ng mga magaganda kong nobya. Pero kakaiba talaga ang babaeng iyon.

Siya yung tipong pang "mother-wife figure". Yung maglilinis ng bahay at parang anghel kung matulog. Yung pagsasawaan mo pag-uwi mo galing trabaho.

The POLICE said...

The police said "katong si _ _ _ _ ba, bayot to? daghan man gud kaayo gesulti unya mura jug bayot. Basig naninguha to nimo dong unya wala nimo gesugot".

I grinned as I watched his dark face. I can only see the white portion of his teeth when he talked since he was seated at the dark portion of the corridor where his face was against the light.

"haha..balo ato sir..bayot dagwai to" I replied while trying to be calm. There were six policemen last night. The charcoal-skinned policeman was the one who interrogated me, if that is the right term, and the other five were watching me.

" soud ka ani nilang dong? they asked me. I was confident to answer and said "oo sir, barkada ming tanan diri. Dugay najud ming soud ani nila".

"mao ba. murag gedout man gud ka dong" he said adding that, these people gave extra statements to them, nonsense statements. The police said that there were personal motives against me from what they've got from their investigation.

Mukatkat sa gate. To the person who said this, I hope you know that there is a CCTV camera in the gate. So if you are smart enough, think first before you let your stupidity run your mind. DUMB! why not you use your dumb-head?

-

Motorcycle accident. again, I hope the person who said this will die and his/her soul will rot in hell. I hope you know what you are doing. I hope you know what is the difference between your-own-made-story and factual events.

You are a JOURNALIST. How come you do not know this? DUMB. why not you use your dumb-head?

My point is, avoid saying vague infos because this would complicate the situation. We know this because we are journalists. The things we said should be credible.

I understand. You are not as smart as I am. :]

Simple as that. DUMBHEADS!

...uhmm...I guess the story ends there. I just need to shut up.

Habang Lasing....

Maraming mga walang kwentang bagay ang sumagi sa isipan ko habang ako ay lasing nung isang gabi. Habang hawak ang isang basong alak sa kaliwa at yosi sa kanang kamay ay marami akong napagtantong mga bagay.

WALANG KWENTANG PAGKAIN. araw araw nalang yata ay halos pare pareho ang pagkaing kinakain ko. TALONG AT ITLOG sa umaga, sa gabi, pati ba naman sa gabi ay ganun parin. Hindi ako natutuwa sa nangyayari dahil kung nandito lang sana ang nanay ko ay siya ang magluluto sa akin ng masasarap na pagkain-- tuyo at bagoong.

Sobrang sawang sawa na ako sa pagkaing ito.

WALANG KWENTANG UTAK. sa tingin ko ay umaayon na rin yata sa walang kwenta kung buhay ang matalino kung utak. Alam ko namang gusto kong kumuha ng malaki laking score sa exams pero talagang ayaw ng utak ko na mag-aral. aral...aral...

sa katunayan ay nakakatulog nalang ako sa kaaaral dahil talagang nakakapagod..ayaw kong mag.aral..period..

WALANG KWENTANG DAMDAMIN. talaga namang walang kwenta ang puso nang tao. Kahit gustohin mo mang kalimutan ang lahat ng mga bagay na gusto mong kalimutan ay unti unti pa rin itong bumabalik sa iyong alaala...

Alam mo namang wala na nga..tanga ka ba..bakit ka pa nag-iisip ng mga ilusyon..wala na nga.. wala ka nang pag-asa dun.. pero ayaw ko na nga..ayaw ko..ayaw ko..tanga yata itong puso ko..hunghang..ayaw ko na nga talaga..eww..eww..oh tama na..oa oa oa na..

A Pester!

A pester suddenly bursted my bubble this afternoon.

Here is a thing. Do not talk to me if I don't talk to you. Do not say something that would burst my bubble just because I hit you once.

If you can't say something good, or if you can't say something that would counterpart the rude words I said to you earlier then just do not try.

You are bursting my bubble. It does not mean that you are an Editor you can say something so mandatory.

If you are intelligent, so to speak for a dean's lister, I hope you know that the wearing of the TN shirt is not compulsory.

Therefore, you cannot just ask me that "why are you not wearing your shirt?", when in the first place I am not compelled to do so.

Do not act like you are something here in the office because I do not serve anybody here.

I am not on the mood on having a goody-happy give-all-the-patience piece of crap for someone who is acting like a piece of shit.

Stop pestering me! Do not ask me what to do because I am not compelled to do anything here.

Hope YOU KNOW THAT! Inculcate that in your mind, that is if you are not preoccupied with anger.

Pag-iisip..isip..isip...

Hindi ko alam kong ano ang nangyayari sa akin ngayong mga araw na ito. Ang tanging alam ko lang ay ayaw kong magsalita ng maraming bagay. Gusto ko lang manahimik kasi may iniisip ako, marami.

Problema. Puro nalang problema at hindi ko naman kung ano ang dahilan. Pero huwag kayong mag-alala, hindi ako magsasalita ng kadramahan sa post na ito. Pagkat kwela akong bata ay magsusulat ako ng puro masaya.

Unang una, iniisip ko kung gaano ako ka.cute. Habang nasa monitor ako ng computer ay katabi ko naman ang salamin na nagpapahiwatig ng aking kakisigan. Tama na, sobra na, problema na naman to.

Pangalawa, napagtanto ng aking isipan kung gaano na ako ka.cute ngayon, kasalungat  noong ako ay musmos pa lang. kung iisipin kong mabuti ay para akong taong grasa sa lansangan na humihingi ng piso sa mga dumadaan. Kulay itim pa ang balat ko noon, sobrang itim. Napakaitim na halos ang ngipin ko lang na kulay dilaw ang maganda sa akin. Tama, maganda ako sa paningin ng Nanay ko. 

At kung hindi ka sinabihan ng nanay mo na gwapo ka o maganda ay dahil ayaw lang niyang masaktan ka sa katotohanan na wala ka nang pag-asa na maging artista.

Ang tanging hiling ko lang sa pasko ay pumangit na ako para naman maibsan ang problema ko. (Huwag naman po sana,  paano na mga fans ko)

Sa susunod nating pagkikita, paalam!

Walang Asal...PHOTOSHOOT sa Quirino

 

Hindi ba kayo tinuruan ng nanay niyo ng tamang asal?

Pagkatapos ng madugong trahedya na nangyari sa nakaraang hostage crisis sa
Quirino grandstand kung saan walo katao ang patay, may mga walang asal na
mga tao ang dumating at pinagpiyestahan ang insidente.

Habang ang lahat ng tao sa buong pilipinas ay nababahala sa nangyaring hostage taking
ay may mga taong tanga ang dumating at tila yata nasisiyahan pa sa nangyayari.

Ginawa ba namang background sa kanilang PHOTOSHOOT ang bus na ginamit ni Mendoza
sa hostage taking at tuwang tuwa pa ang mga ito habang ang iba ay naririmarim na kung ano
ang kalalabasan ng insidente.

Hoy! kung hindi kayo tinuruan ng nanay niyo ng tamang asal ay bumalik na kayo sa elementary
at kumuha ng subject na GMRC. At lintik na paaralan ang pinasukan niyo kung tinanggap kayo na
maging mag-aaral nila kung ganun namang wala kayong tamang asal!

Mabuti pa ang aso namin sa bahay na si George. Kahit isang kawatan si George ng pagkain ay binabalik
naman niya ang buto nito pagkatapos niyang namnamin ang lahat ng karne. Yun ang sinasabi kong
tamang asal. Isanasauli ang hindi sa kanila.

Mabuti pa ang aso umiihi sa gilid ng paaralan namin kaysa sa inyo na ladlarang pinagmumukhang
tanga ang mga tao sa pilipinas.

Mga inutil ba talaga kayo? hindi ba ninyo alam na magdudulot ng masama ang ginawa niyo kung
makaabot sa CHINA ang mga pictures na iyon?

At umabot nga doon, ginawa pa kayong front page sa isang kilalang newspaper nila.
Binaboy niyo ang pagkamatay ng kanilang mga kababayan.

Ang mga Pilipino talaga. Kung hindi tanga, asal aso naman.

Tuyo at Bagoong...

Medyo matagal tagal na rin ng huling beses akong nakatikim ng bagoong
at saka tuyo.

 Naalala ko pa nung panahon na halos ito ang ulam namin sa bahay araw araw. Ewan ko rin kung bahay batalaga namin yon. Di ko na maalala.

Okay. Tama na sa kwentong bagoong at saka tuyo. Hindi ibig sabihin na yun ang title ng blog post na ito ay tungkol na lang lahat dun.

Hindi ako ganun ka tanga. Ayaw kong maging amoy bagoong pagkatapos kung magsulat ng post na ito.

Gusto kong punain ang mga pulis at gobyerno sa nangyaring hostage taking crisis noong nakaraang Agosto 24, 2010, kung tama ba ang petsang ito ay huwag mo nang itanong dahil hindi ko alam.

Pasensiya na kung nahuli ako sa balita. Busy kasi ako asa mga tapings ko at mga shows ko sa states.
 

Tsaka nga pala, meron akong mga bagong movies na lalabas sa susunod na buwan.

Ito ay ang "Bata bata paano ka ginawa, ang cute mo kasi"
at ang isa naman "Para kang si Enchong dee". Sana ay tangkilin niyo ito.

Kung ayaw niyong manoud. Malason na sana kayo ng maaga!

Unang una, ang ganda ng mga sout na uniporme ng mga duwag na pulis na yun. Meron pang mga baluti at super shield para protektahan ang kanilang sarili.

May mga sniper pang mga walang silbi na hindi nga makakuha ng tyansang tumira. Para lang naglalaro ng SPECIAL FORCE. Kung hindi ka primitive na tao ay alam mo ang larong ito.

Para namang ang dami ng kalaban na si Rolando Mendoza lang naman. Hindi ko naman

I-untog mo ulo mo....

Kung akala mo ay wala ka nang magawa sa buhay mo ay nagkakamali ka. Pwede mo pang e.untog ang ulo mo sa pader. O di kaya naman ay kumain ka ng kanin na may halong asukal na isanawsaw sa isang kilong asin.

Ito ang gagawin mo kung desperado kang tao at hindi ka matalino. Dahil kung nag iisip ka ng mabuti ay hindi muna gagawin ang mga naunang nabanggit kong mga bagay pagkat mahihirapan ka lang.

Sa katunayan, pwede mo akong tawagan sa oras ng pangangailangan. Pero siguraduhin mo lang na may dalaga kang Pulang kabayo at yosi para naman gumanda usapin natin. Samahan mo na rin ng pagkain kung pwede pa, at load na rin pala sa celpun ko para naman ma.text kita parati.

Pero ito lang ang sasabihin ko sayo. Huwag ka ng magtanong ng mga bagay bagay na kumplikado kung alam mo na naman ang sagot sa sarili mo. Iyan kasi problema ng mga tao.

Alam na ang sagot pero nagtatanong pa rin.

Wala nang pag-asa pero patuloy na nanalangin na sagutin ng Diyos ang makasarili mong dasal.

Talo na pero patuloy na lumalaban kahit walang dalang baluti ng kagitingan.

Huwag kang tanga! May mga bagay talagang hindi naayon sa gusto mo.

Ako ay matalinong tao, ewan ko lang sayo. Dahil kong iisipin mo lang ng mabuti ay marami ka pang magagawang may kabuluhan kaysa magmukmuk ka at isipin mo ng pa ulit ulit na talonan ka! at wala kang kwenta!

Kung Inaakala mong wala nang nagmamahal sa pagkatao mo. Isipin mo nga kung sino ang nagpapakain sayo.

Drawing, ang talentong wala ako

 

Stick Drawing - ito lang yata ang kaya kung gawin kung ipapaguhit mo sa akin ang pangit mong mukha.

Bakit ba naman kasi nagkaroon ako ng subject na Engineering Drawing? Hindi ba alam ng titser ko na nahihirapan nga akong e.drawing ang CUTE kong mukha.

Simula ng mag.grade 6 ako. Na.realize ko na talaga na wala akong mapupuntahan kung kursong Fine Arts Major in Painting ang kukunin ko sa Kolehiyo.

Minsan, sinubukan ko naring  e.drawing ang crush ko sa 1/4 na yellow paper. Yun lang ang nakayanan ng charisma ko ng humingi ako ng papel sa classmate ko. Hindi kasi uso ang gwapong katulad ko sa panahong iyon.

At imbes na e.drawing ko ang maamo nyang mukha, larawan ng asong ulol ang lumabas. Talented! biruin mo. Nagiging hayop din pala ang tao.

Akala ko, makakatakas na ako sa kalbaryong dulot ng drawing. Pagtungtung ko ng kolehiyo ay meron na namang drawing subject.

Ang subject na naging dahilan sana nang pagkaka.expel ko nung hayskul dahil sa sunod sunod na pangongopya sa kaklase ko. Lakra Tinta!

A Tragedy and a Pakshit!

Sometimes, you need to be optimistic even with the worst possible cases.

The Publication is in great danger, so to speak. Everyone especially, the ones who will going to graduate are worried about this so called "the tragedy of the century".

Three expensive cameras were stolen here in the office. Everyone could not believe that this kind of tribulation would come in our way especially that, the publication is already enveloped with so many problems.

Yes, the publication is not important though. That is if you are a shallow-minded four-tailed pakshit! 

Some people are just too insensitive in what's happening. I am not expecting them to become worried but at least, I am hoping that they would give sympathy and not act so DUMB!

 If they think they are so COOL in acting like an animal, so be it. Act like a LION Pakshit!. Some people may have forgotten that this publication gave them benefits, and opportunities here in the university.

I am hoping that by the next time they talk TRASH, they would think first what would others feel about it.

ACTING PA"COOL" this time doesn't make you KING, it makes you look like an IDIOT.

I loved this idiot before, but I just don't get it. He just changed in the worst case ever! pakshit!

I don't have hard feelings though. Honestly, rampage is over by now.

I'll like this friend again the next day in hell. It's how it  goes because we are not FAMILY here.

Go to Hell.

Okay. The rampage is over.