Ang Taong Shit!

Paano ba  sapakin ang isang taong walang ginawa kundi gawing miserable ang buhay ng kapwa nya tao?

Sa totoo, di ginawa ng taong to na miserable ang buhay ko. Dahil yun ang palagi kong ginagawa sa buhay niya. Pero pagnaaamoy ko siya sa paligid, ang baho! Pag nakikita ko pagmumukha niya, ang laswa!

Gusto kong bitayin ang leeg niya sa simbahan.

Pisikan ng holy water ang kanyang pagmumukha.

Imudmud sa dumi ng kalabaw ang kanyang mukha.

Sapakin at bugbugin, balian ng buto ang kanyang katawan.

Gusto kong itapon siya sa dagat at kainin ng mga pating.

Gusto kong sunugin siya gamit ang Casino Rubbing alcohol.

Gusto kong lunurin siya sa Jonhson's baby powder at nang di na makahinga.

Gusto kong kulayan ng artwork pagmumukha niya para naman magmukhang ABSTRACT.

Gusto kong pakainin siya ng isang sakong sili.

Gusto kong ilagay siya sa sako at itapon sa CITY GARBAGE TRUCK.

Ang dami daming bagay na akong naiisip kung ano ang mabisang paraan ng kanyang pagkawala dito sa mundo at masunog siya sa impyerno. At minsan ay naisip ko rin na ako nalang sana ang Game Master ng The Saw at siya nalang ang paglalaruan ko. Ganung ganun din ang gusto kong hitsura ng kanyang pagkawala. 

RH Bill dito, RH Bill doon

May tanong lang ako. Alam ba ng mga paring katoliko kung paano gamitin ang condom? Hindi kasi nila alam kung gaano kahirap magpakain ng pamilya dahil wala sila nun. Hindi nila alam kung gaano naghihirap ang bansa natin dahil sa populasyon dahil naka-upo lang sila sa gintong silya at nagpapalaki ng tiyan. Hindi nila ramdam ang hirap dahil kinakain nila ang mga abuloy ng sambayanang Filipino.


RH Bill dito. RH Bill doon. Sa totoo lang eh wala naman talaga akong pakialam sa RH bill noong una. Pero ng makita ko ito sa dyaryo, sa telebisyon, ng marinig ko to sa mga radyo, ng nabasa ko to sa mga blogs ng mga kapwa ko manunulat eh medyo naalarma ako.


Naalarma ako sa kadahilanang ganyan pala kababaw ang mga Filipino at kailangan pa nilang pagdebatihan ng ilang libong taon ang tungkol sa isang gumang hugis hotdog na tinatawag nilang condom at iba pang contraceptives.


Masama bang gumamit ng condom?


Oo nga. Masama ba talagang gumamit ng condom? Ang sagot ng mga pari dyan ay "Oo". Dahil sabi sa Biblia na "Go to the world and Multiply." Pero sa akin lang, di sinulat sa biblia na "Fill in the whole world and use up its resources."


Bakit? pag humingi ba ako ng juice sa baso ko eh pupunuin mo yun hanggang bumaha ang hapagkainan nang dahil sa katangahan mo?


Pag sinabi ko bang "Pahingi ng kanin", eh pupunuin mo plato ko hanggang bumuo ng bundok na gawa sa kanin? Alam mo naman pala na hindi eating machine ang tao eh bakit mo pinuno plato ko?


Nang sinulat ang Biblia. Alam ng mga propeta na may parte sa utak ng tao na tinatawag nating common sense. Alam nila na kayang pangatawanan ng tao ang kanilang sarili at alam nila na alam natin kung ano ang tama at mali. Ang masasabi ko lang sa mga pari, kung di niyo pa alam gumamit ng condom, subukan niyo. Gumawa kayo ng bata kung gusto niyo ng malaman niyo kung gaano kahirap buhayin ang isang pamilya.

What's a good article?

I've been thinking much about how to write a good blog article these days. The main reason is that, I want to drive traffic in my blog site, in this way I can gain some friends who are Filipino bloggers.


(According to Google Statistics, I'm having an average of 160 page views a day/ 6,000 page views a month. That's good, actually, but still, I want to drive some more traffic.)


I want to know some more bloggers out there who have the same style as mine. A few months ago, I used to post entries here that are humorous and are written in Tagalog. In some instances, I received messages in Facebook and to my email, commending my posts.


However, later this month I have decided to no longer post, or at least not to always write, Tagalog blog entries because it'll compromise the project that I am working on. It's a secret.


So, here I am, blogging using English again. Actually, one of the reasons before I shifted to Tagalog from English is that I write for a weekly pub and that means I always write and edit English related write-ups.


The thing is, I can hardly see Filipino bloggers who usually update their blogs, and interact with others. So I think I really need to surf the internet some more and check out some blogs and leave comments and messages in their chatbox or comment box.

Disappointed...

I suppose to post an entry here about my teacher who gave me chocolates this morning because I was on time in his class (I was not late in class anymore). I suppose to write about him being the kindest teacher I ever had.

That he is a foreigner and it's kinda mind-boggling, if not unexpected, that a teacher who doesn't have the same color as my skin is kinder than the rest of my teachers combined together here in school.

And that, when he dismisses the class, he always wants us to smile and say goodbye to him. It's like we're still kindergarten students having class in a college class room.

So much I want to say more about my class this summer, I can't. Every time I think about my INC. That INC. My face seems to lose its cuteness.

Anyways, I'm still very optimistic that I'll get enrolled soon after my class ends.

But I just want to say "Rest in Peace Sojor."

That's for making my enrollment miserable this year. Why did you impose that policy so early this semester without prior notice to the public? Why do we need your signature to get enrolled when in fact it's just an INC.

INC. Incomplete. It means that I was not able to comply all my requirements to my teacher, thus, she gave me an INC. But that does not mean I failed. I just need to comply with my unattended duties in this subject that I took last semester.

Please. I need that scholarship. I don't want to disappoint my mom.

I just write. That's it.

I have to admit that I have become so obsess with creative writing this month. I've been reading short stories, excerpts of novels, and techniques on proper short story writing. It's because I want to teach and share my knowledge to my writers.

I'll share how I started.

I've read my first novel a year and half ago. It was Sidney Sheldon's Morning, Noon, and Night. Though I was never really an avid reader, and never even had a chance to read any books in literature since first grade, I found Sheldon's book very nice to read so until then I continued reading other books from the same author.

A year ago, I met the Master of Romance Nicholas Sparks. I always hear about Sparks and have read excerpts of his novels but only at that moment of time I became so amazed by his works. I already read his new novel Safe Haven.

I smirked and was awed with Dan Brown's works. Fell in love with Daniel Steel.

I learned how to write short stories three months ago, and my improvement is tremendous.

I wrote stories with simple plots. That's the beginning. But I always make sure that they are well-detailed and must pass the qualities of a real 'short story'

I'm not bragging or anything. It's just that I didn't expect that I could really write.

I'll post here excerpts of the three stories I wrote. (These will get published very soon.)

The Math Tutor (16-page)

"I always find the darkness of the night creepy. If it weren’t for the stars, it would be once again a sad night. I stood silently on the porch looking at the distant sparkling heavenly wonders. There’s just a few of them out there. I can count them if I want to. The night, despite finding it creepy, felt wonderful. This afternoon was wonderful, too. I walked home and the heaven which was painted pallid orange couldn’t be more perfect.

This night, just like the past few nights, I wondered once more if there is life out there, somewhere. I prayed there is because it would also open the possibility that there is a second life. I know it’s absurd to hope or wish and my realistic self is telling me that what I’m hoping and wishing for is but a fantasy, a delusion of a man who will be forever miserable.

Stolen (7-page)

"The heat of the sun outside was excruciating and painful to the eye. I just came from the hospital to visit my sick mother and arriving at my company building had shielded me from the torturous rays of the afternoon sun. The shade was a welcome relief.

My mother had been admitted to the hospital for over a year now. What started to be a simple consultation resulted to a news that none of us in the family was ready for. As the diagnosis came, I kept my fingers crossed that it couldn’t be what we feared it to be. But crossing one’s finger didn’t do any good. At the end of that day, my family and I were in denial. Mother had breast cancer and would therefore needed the constant attention of doctors.

Thus, began our suffering – emotionally and financially.

The building I was in, was a small one. Outside, there was a small company logo and on top of it was the paper’s name – The Negros Reporter. Publishing companies didn’t had to be grand but our newspaper was a no-nonsense publication. The publication’s reputation was banking on the series of exposes made regarding government scandals which included corruption and political killings. Since we specialized, in government scandals, we had been the first to break the news about the crimes committed by the governor, tax evasions by prominent and well-known business men etc. We brought the news as it happens.

Anak ng Teteng (7-page)

“Do you have any questions? None. Then get a piece a paper for a quiz.”

Pansit! Nasiyahan ako sa aking narinig. Pipityogin lang ‘to. Muntik ng umabot sa passing score ang nakuha ko noong isang taon kaya ngayon ay sigurado na akong mapapasa ko ito. Gagalingan ko ng maigi para makakuha ako ng Flat One sa subject na ‘to.

“One seat apart!”

Parang ngipin lang ng kaklase naming bungi. Ito na ang pinakahihintay kong sandali. Sinimulan na ng titser na magsulat ng problems sa pisara. Hingang malalim. Matapos siyang magsulat ay unti-unti kong napagtanto na may malaki akong problema’ng hinaharap.

Di ko alam ang mga sagot sa tanong. Anak ng teteng! Ano bang nangyayari? Bakit ba ganito…bakit ba ganito kahirap ang mga tanong?

“Kailangan mo na naman bang mangopya?” tanong ng alter ego ko. “Sa isang daang exam mo sa kolehiyo, ilan ba dun yung hindi ka nangopya?” May tama rin ang alter ego ko. “Waley choice.”

Sir, Di ko na po mahal GF ko

Tanong: Sir, ano po ang gagawin ko. Di ko na po mahal ang girlfriend ko pero alam kong mahal pa po niya ako. Na-gu-guilty na po kasi ako eh.

(Ito ang text na natanggap ko nung isang araw. At dahil mahal ko ang mga kababayan kong mga Pinoy eh, pagbibigyan ko at sasagutin ang lahat ng mga katanungan niyo.)

Sagot: Pre, walang hiya ka. Ba't mo naman linigawan yung babae kung di ka pala sigurado sa nararamdaman mo noong nagliligawan pa kayong dalawa.

Ang alam ko kasi, base sa kaya kong ibigay na pagmamahal, di yun mangyayari kung focus ka lang sa nobya mo. Siguro may kinakarengkeng kang iba noh? lang ya ka!

Ang masasabi ko lang eh mas mura ang tanduay kaysa drugs kaya naman kung papipiliin mo ako sa dalawa eh mas gusto ko yung isda na pinirito. Di masama kung mawala ang pagmamahal mo sa nobya mo. Ang masama ay kung ini-ignore mo siya dahil di mo na siya gusto. Mas masakit kung may liniligawan ka ng iba.

Mahirap humanap ng babaeng mamahalin ka. Sa panahon ngayon na kung saan ang lahat ng bilihin ay nagmamahal na, di muna ma-a-afford ang mga prosti sa kanto. Mag-isip isip kang mabuti kung ano ang gagawin mo sa nobya mo.

Minsan, di ka dapat bumitaw sa pangako mo sa isang tao. Tulad lang yan pag nagdudumi ka sa banyo, dapat huwag mong bitawan kundi sasakit tiyan mo. Kuha mo pre? 

 

Marcos (a villainous leader), a heroic icon?

I was really taken aback if not pissed off, that Ferdinand Marcos, who was always been a murderer to me since I was in first grade, is now being considered by some dumb-headed politicians as one of the heroes in the country.

Well, though they did not literally mean of considering him as a hero, but burying him in the Libingan ng mga Bayani goes insanely the same as comparing him to Rizal along with other ‘real’ heroes of this country.

People, in facebook, blogs, and other social media sites, are arguing if this plan of the government is good enough or will result for a better image of the country after it was enslaved by its own ruler.

How ironic, that after being oppressed and enslaved by their own leader, some young Filipinos are still insisting of him becoming a hero or perhaps, someone who is lesser of the monster image that his regime instilled in the minds of his fellowmen.

They said “what he did was for the betterment of the country and to situate the Philippines in the number one spot in Asia in terms of economy, industrialization, and tourism.”

They said “During the old times, milk was free, food was cheap, almost all the necessary goods were attainable by the poor masses.”

That’s good. I mean, if that was the real situation of the country before then saying ‘good’ is just an understatement.

But the thing is, the money that was invested which helped the country’s economy to bloom once in a while was borrowed from international banks, and foreign funds.That’s why there were free milk, flour, etc.

Worse case is that, the entire amount that was borrowed did not fully sponsor the Philippine economy, hence, it was used to create an Empire of which Marcos himself was hailed king.

He bought mansions. He hired personal body guards. He hired mercenaries to kill anyone who opposed him. He bought his wife a BILLION-worth jewelries, 5,000 pairs of shoes, expensive designer’s clothes. He made Imelda queen, and he was King in the making.

He killed 10,000 civilians whose wants were just a puny of freedom, and an ounce of democracy. He was a murderer, not a king; a monster, not a rule;  a dictator, not a parliamentarian.

He does not deserve to be buried in a sacred place such as the Libingan ng mga Bayani. He does not deserve to be buried in the holy soil of this democratic land either. His ashes do not have a space in this country.

Tanong mo, Sagot ko

May nagmensahe sa akin kahapon. Tinanong ko siya kung ano pangalan niya pero iba ang sinagot sa akin. Di ko inasahan na sasagutin rin ako ng tanong.

Pare, matuwa ka pagkat akoy nagalak sa makitid mung utak. Kunti nalang kasi sa mga pinoy ngayon ang sumasagot ng tanong habang tinatanong ng tanong.

Ikaw ba si Bob Ong?

Hindi ako si Bob Ong. At lalong lalo namang hindi ako si papa jack. Sadya lang talagang lutang na lutang ang aking pag-iisip dahil sa druga na tinawatag kung letra kaya naman ay nakakagawa ako na kung hindi man nakakatuwa ay nakakainis na mga entry.

Gusto kung malaman mo na ang pangit ni Bob Ong at ang baho baho ni Papa jack kaya naman siguro puro rin mabaho ang mga sinusulat nila.

Yun ang maganda dun eh. kapag mabaho, binabasa. kapag pangit, tinitingnan. Kaya naman lahat ng mga libro na gawa nila ay patok na patok. Huwag kang mag-alala. Nagsusulat ako ngayon ng libro na katas ng aking pag-iisip (may utak rin naman ako. Paminsan minsan ko na nga lang ginagamit).

Paano ko mapapasagot ang isang babae? sa tingin ko kasi ayaw niya sa akin

Sa sinabi mo pa nga eh "sa tingin ko kasi". Sa tingin mo lang yun. Paano mo ba malalaman na mabaho ang tae ng manok kung di mo naman sisiguraduhin na tae nga yun gamit ang ilong mo.

Teka, magkakilala na ba kayo? kung ganun eh mas okay yan. Mas madali ika nga. Kumpleto na ang mga sangkap. Kulang nalang eh magsindi ka ng apoy at lutuin ang ulam.

Huwag kang magpapansin masyado. Sa ibang salita eh huwag kang masyadong obyos kahit na obyos naman na may gusto ka talaga sa kanya. Huwag kang masyadong makipag-close. Lagyan mo ng boundaries.

Mag-joke ka. Siguraduhin mo na korny ang joke mo para naman matawa siya. Mas nakakatawa kasi yung joke na hindi nakakatawa kaysa mag-joke ka na walang kasiguraduhan kung matatawa ba yung tao o hindi.

Magpa-pansin ka sa kanya. Pero huwag mong kausapin. Kunyari dadaan ka sa clasrom niya at kunwari may hahanapin. Yun ang una eh. Dapat niyang makita ang pagmumukha mo kahit gaano ka pa kapangit.

Maging belib ka sa sarili mo. Kung loko loko ka o bobo o matalino eh ipakita mo yun sa kanya. Kung wala kang pera eh di tanungin mo siya kung papayag  ba siyang kumain ng babanacue o di kaya naman eh kwek kwek dun sa kanto.

Ang mahalaga eh merong hepatitis yung pagkain para naman kung magkasakit siya at may chance ka nang maalagan siya.

Kuha mo?

Usapang Tulo Laway - Natutulog

Kung may writer man na ginawang clown ng mga taohan ni Ampatuan ay siguro ako na yun. Hindi man nila ako pinatay eh pinagkatuwaan naman ako't ginawang hari ng komedya sa klase. Ako ang biktima at ang mga kaklase ko ang mga sundalo ni Ampatuan.

Nasubukan mo na bang matulog sa klase at tumulo ang laway? Alam kong kadiri.

pero hindi ako naglaway. Natulog lang ako, este nakatulog ako habang nag-di-discuss

ang titser naming Ph.D at assitant dean sa malaki naming unibersidad.

Sa totoo ay di ko alam ang lahat ng nangyari. Ang alam ko lang eh nakatulog ako at nanaginip kay Nina Dobrev. Ang kanyang maamong mukha at walang tawad na kaseksihan. Biro lang.

Nang gumusing ako. Este, nang ginising ako ng mga kaklase ko(ginising nila ako ng 30 minutes). Ang mas nakaktawa pa eh nagtulungan pa sila ng titser ko pero wa-epek parin dahil tulog nat tulog

ako.

Ang mga klasmeyts ko namang mga walang hiya eh kinunan ako ng picture at videos.

Napakalaking scandal ang nangyari at di ko alam kung paano ko pa haharapin silang

lahat.

Minsan, iniisip ko kung magpakamatay nalang kaya ako. Solv ang problema kung ganun. Pero mahirap magpakamatay kung alam mong walang saysay at wala kang kabayanihang ginawa.

Pag may nakikita akong mga taong nagtatawan sa skul iniisip ko, "Mga walang hiya. Pinagtawawanan ako"

Tapos, "Tawa ng tawa eh ang papangit naman. Mukha nyo parang demonyo"

Pero sa totoo ay walang kasiguraduhan kung ako ba talaga ang pinag-uusapan nila.

Instinct ko lang ang nagsasabi nun.

Ang tanging resbak ko lang pag may nagtatanong sakin eh, " hahahaha... The point was, they were smiling at me not because I looked stupid but just because I look so CUTE that they couldn't help but giggle...hahaha"

Bow! Kalabaw!

Si Bin Ladin - Nagretiro na

Ikaw naman kasi Bin Ladin eh. Ang haba na ng balbas mo. Yan tuloy at nakita ka ng mga sundalong amerkano. Pinagtripan ka. Sisihin mo ang balbas mung parang kambing. Magreretiro kana pala.


Bata palang ako eh kilala na kita. Ikaw yung nakigpagdigma kay Bush. Bata palang ako nun. Walang hiya ka. Dahil sayo tumaas ang presyo ng gasolina. Tumaas ang presyo ng pagkain. Di natuloy ako makabili ng gas sa motor ko. At yun ay dahil sayo. Lang ya ka!


Di ako makapaniwala na mas may halaga kapa kaysa sa akin. Biruin mo? handang magbayad ng isang milyong dolyar ang gobyerno para lang mahuli ka. Obyos naman siguro na mas cute ako kaysa sayo nung teenager ka pa.


Oo nga pala. Nakalimutan kung sabihin na ang pangit mo. Amoy kalabaw ka. Teka. Ilang beses ba sa isang taon kung ikaw ay maligo. Kaya kung bilangin ang mga araw na nakatim ng tubig ang malupa mung katawan. Ang baho mo. Maligo ka naman.

Nung binalita na namatay kana raw eh medyo di ako makapaniwala. Buhay kapa pala? akala ko matagal kanang dinumog ng mga uod. Pero huli na ang lahat.


Huli na ang lahat. Tumaas na ang presyo ng gasolina. Nagmahal na ang gatas at kasalanan mo kung bakit di ako tumangkad. Walang hiya ka. Makonsensiya kana man sana sa mga ginawa mo.


Oo, makonsensiya ka sa imyerno dahil sa mga kagagohang ginawa mo.

Lalaki si Babae - Babaeng lalaki

Ang gusto ko lang naman eh magkandarapa sa akin sina Nina Dobrev, Megan Fox, at Jessica Alba pero ano ito't mga maton na feeling babae ang gustong bayaran ako't maikama.

Alas Otso Emedya ng isang malamig na gabi ay naglakad ako sa gilid ng kalsada (Alangan ba naman sa gitna at magpasagasa ako diba?) Papunta ako ng skul nang may biglang...

Unknown bakla: Pssssssssstttt! Pssssssssssttt! (Tapos may biglang smile na may halong pang-aakit. Naku po!) Pero di ako sigurado. Malaki ang braso. Flat top ang gupit. Lalaki yun. 

Dahil ako naman, mabait at friendly ay ginantihan ko rin siya ng isang nagbabagang ngiti. Noong una ay inakala ko na magkakilala kami. Nag-mo-motor siya at inakala kong dadaan lang. Nang biglang binalikan ako at sinabing...

Unknown bakla: Hello... gwapo lagi ka... Tagaan tikawg money...Kuyog ta...

(In tagalog: Hello pogi... bibigyan kita ng pera at sumama ka sa akin.)

Bigla akong walang masagot. Naloko na. "Ahhh...pupunta ako ng skul eh... Magkano ba bibigay mo? sabi ko.

Unknown bakla: 500. Tapos ngumiti siya at kinagat ang labi.

Manyakis!

Gusto kong sabihin sa kanya na bata pa ako at may gatas pa ako sa labi at wala pang babae na gumahasa sa lamhad kong katawan. Pero tumahimik lang ako at ngumiti rin. Tapos naglakad ng mabilis. Mabilis. Tapos tumakbo na ako. Lumingon ako at nakasunod pa rin siya na nagmomotor. Pumasok ako sa isang net cafe at dun, salamat kay San Pedro at wala na ang manyakis.